Poeta, prozaik, dramaturg, malarz i grafik, myśliciel. Urodził się we wsi Laskowo-Głuchy, w okolicach Warszawy. Uczęszczał do gimnazjum warszawskiego, ale przerwał naukę nie kończąc piątej klasy i wstąpił do prywatnej szkoły malarskiej. Zadebiutował jako poeta w 1840 roku na łamach prasy warszawskiej. We wrześniu 1842 wyjechał za granicę, by nigdy już nie powrócić do kraju. Podróżował po Europie. W roku 1845 w Rzymie podczas bierzmowania przyjął imię Kamil (odtąd jako "Cyprian Kamil Norwid" będzie podpisywał swoje utwory, podkreślając w ten sposób swój fikcyjny "rzymski rodowód"). Tutaj też poznał Adama Mickiewicza i  zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim. W roku 1849 przyjechał do Paryża, gdzie poznał Juliusza Słowackiego, Fryderyka Chopina, Bohdana Zaleskiego. Jego sytuacja materialna pogarszała się, coraz częściej korzystał z zasiłków. W 1852 wyjechał do Londynu, a stamtąd żaglowcem do Nowego Jorku. Mimo podejmowania się różnych dorywczych prac jego sytuacja w Ameryce stała się beznadziejna. Po powrocie do Paryża zaczął popadać w coraz większą biedę. W lutym 1877 zmuszony został zamieszkać w Ivry w Zakładzie Świętego Kazimierza, przeznaczonym dla polskich sierot i weteranów. Znany był jako człowiek o oryginalnej osobowości i umysłowości, trochę dziwak, dobry rysownik, autor akwarel i akwafort. Był autorem poematów, nowel, traktatów, dramatów, wierszy lirycznych oraz tłumaczem utworów Dantego, Shakespeare'a i Byrona.