(ok.1374-17 VII 1399)

Ur. ok. 1374, zm. 17 VII 1399 w Krakowie, królowa pol. od 1384, najmłodsza córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki, żona Władysława Jagiełły. Jako dziecko zaręczona z Wilhelmem austr.; po objęciu tronu węg. przez starsza siostrę Marię oraz wobec niechęci szlachty pol. do męża Marii, Zygmunta Luksemburskiego, Jadwiga została przeznaczona przez matkę na tron pol.; 1384 przybyła do Polski i 16 X została koronowana. Poparte akcja zbrojną dążenie Ziemowita IV mazowieckiego do poślubienia Jadwigi z Wilhelmem Habsburgiem. Równoczesne pertraktacje matrymonialne, prowadzone przez możnowładztwo pol. z wielkim księciem litew. Jagiełłą, zakończyły się sukcesem; małżeństwo to, poprzedzone 1385 unią w Krewie ( unia polsko-litewska), zostało zawarte w marcu 1386. Po koronacji Jagiełły Jadwiga zachowała swoje prawa król.; 1387 wzięła udział w wyprawie rycerstwa pol. na wcieloną przez Ludwika do Węgier Ruś Halicką i przyłączyła ja do Polski; zajmując przyjazne stanowisko wobec Krzyżaków, podtrzymywała koncepcję pokojowego rozstrzygnięcia sporów polsko-krzyżackich; 1397-98 prowadziła rokowania z w. mistrzem Konradem von Jungingen w celu odzyskania ziemi dobrzyńskiej; przeciwstawiała się dążeniom Witolda do uniezależnienia od Polski ziem litewsko-ruskich. Wykształcona; przeznaczyła część swojego osobistego majątku na odnowienie Akademii Krakowskiej. Bezpotomna śmierć Jadwigi osłabiła prawną pozycję Jagiełły jako króla pol., a sprawę następstwa po nim pozostawiła otwartą.